Расхініцеся, далягляды,
Распаляйся, душы агмень,
Хай пашырацца зоркапады,
Хай ва ўсю распраменіцца дзень.
Ветру цесна пад небасхілам,
Думкам вольна вышэй аблок.
І ляціць да мясцінаў мілых
Сэрца, нібы ў агонь матылёк.
Сэрцу дорага, сэрцу блізка
Калыханка былога — з даля.
Вёску родную, быццам калыску
Закалыхвае маці-зямля.
Думкі, мары, душа — супольна
Бласлаўляюць мой родны кут.
Толькі тут даляглядам вольна,
Слёзы шчырыя — толькі тут.