Узняўшы чарку ўверх прывычна,
Мы без надуманых прадмоў,
Агучваем аўтаматычна
Ўсяго два словы: — Будзь здароў!
Кароткі тост, не мнагаслоўе.
А нам ляціць ужо ў адказ
Зноў маласлоўе: — На здароўе!..
І так — штогод, штовек, шточас.
— Здароўя ўсім! — гудзе застолле,—
Да дна! Да дна! Віват, віно!
І п’юць да дна па завуголлю,
І... апускаюцца на дно.
І кожны смачна выпівае:
— Здароўя вам на ўсе гады!..
А вось здароўе — убывае
Альбо знікае назаўжды.
З прывычак гэтых выхад просты:
Каноны шкодныя — на злом!
Каб быць здаровым — зменім тосты
І за сталом, і за вуглом.
— За вашу язву! За гастрыт!
— За ціск і за халецісцыт!
— За «глюкі» і за лекаў культ!
— За ваш інфаркт! За ваш інсульт!
— За печань — за яе цыроз!
— За ваш ушчэнт прапіты лёс!..
Тут я, як кажуць, з жару, з пылу,
Нагарадзіў — не разабраць.
He! Мы ўжо лепей у магілу,
Чым тосты новыя прымаць.