Крыкнуў певень, а ранку няма.
Памыліўся? Ці сонца спазнілася?
І хоць лета сінічцы прыснілася,
А ўсё роўна лютуе зіма...
Але ўсё ж у выцці завірух,
Ў маразы і крутыя завеі,
Каляндарны не спыніцца рух,
Не знікае праменчык надзеі.
Будзе лета і пець і квітнець,
Прыйдзе сонечны ранак ласкавы.
Трэба толькі чакаць і хацець,
Трэба верыць у светлыя з’явы.