Здаралася і мне з уладай быць на «ты»
І памятую я сваю пасаду тую.
Спусціўся на зямлю, спаліў усе масты,
Каб не было назад шляхоў —
І не шкадую.
Не раз у цэнтры быў
Адказных спраў, падзей,
Не па душы мне ўсё ж
Уладная аздоба.
І хоць не мала ёсць
Разумных там людзей,
Усё там не маё,
Я — творчая асоба.
Хто здольны да чаго,
Той прафесійны маг —
Я памятую гэту ісціну старую,
Таму, кармільцы нашы,
Вось вам у рукі флаг,
Кіруйце ўверсе там,
Я вершам «падкірую».