Ах, лес які зялёны —
кіпень!
Аб безлістоўі —
успамін.
Па ўсім відаць —
ўладарыць ліпень,
У лецейка —
сярэдні сын.
На кожным лузе —
стог за стогам,
Пачаўся першы сенакос.
Пад небам ліпеньскім —
пад Богам,
І мой распачынаўся лёс.
Вайны Малох страшэнна бухаў,
Паўсюдна жудасна было.
А лецейка —
як павітуха,
Маё раджэнне прыняло.
З таго разбэрсанага года
Вайна прыходзіць
толькі ў сны.
І радасна —
што мы й прырода
Жывем так доўга без вайны.