Хоць лета-восень —
тэрмін свой,
Ва ўсіх пароўну —
дзякуй Богу.
Зіма ж валтузіцца з вясной,
Не хоча саступаць дарогу.
Зіму піхае сакавік:
— Даволі, адгула сваё ты!
Ужо апошні снегавік,
Як кажуць,
памачыўся ў боты.
Ды не, ўпіраецца зіма,
Ў сакавіка хоць дзень украдзе,
І гэта ўпартая кума
Яшчэ не раз заснегападзе.