У вершах —
Ні прыдумак, ні параднасці,
А толькі смех і плач душы жывой.
Ва ўласны лёс ўплятаю лёс сучаснасці,
Сучаснасць у сябе ўплятае мой.
Яны і ні адмоўным не загушчаны,
Й станоўчага у іх не цераз край.
Душу ўплятаю я у лёс мінуўшчыны,
Дзе адгулі надзеі і адчай.
Хвалююць нас праблемы ўсе адвечныя
І кожная падзея, кожны час.
У будучыню зазіраю сэрцам я —
Віват, нашчадкі!
Як вы там без нас?