Па вёсачцы іду,
Якой амаль не стала,
Па памяці сваёй,
Якая ў сэрцы ёсць.
Па роднае зямлі,
Якая ўзгадавала,
І трапяткой душы
Дала святое штось.
І памятаю я
Жыцця світанак ранні,
Як хлапчучком ішоў
Па гэтай жа зямлі.
Ўсе радасці мае
І ўсіх трагедый раны —
У будучым маім,
Наперадзе былі.
Ідзі, мой хлапчучок,
Насустрач мне, Сяргейка,
Сны раскажы свае,
А я табе свае.
І нашага жыцця
Прачулая жалейка
Бальзам надзей і мар
Нам у душу ўліе.
Ідзеш ты па зямлі,
Па роднай вёсцы босы,
Павер, што гэта лепш
Сучаснасці штыблет.
Спяшацца патрывай
У тлумны свет дарослы,
З галоднага жыцця,
Няхай і ў сыты свет.
Ды што б я ні казаў
Ты будзеш жыць па-свойму,
І правільна, дружок,
Па-свойму ўсё рашы.
І святаў, і нягод,
Вялізную абойму
Па лёсе панясеш
У сэрцы, у душы.
Эх, вёсачка мая,
Усё, што засталося,
Ад тых гадоў і дзён
Шумлівай табалы.
Эх, светлае жыццё,
Ці ты мне падалося —
Ссівеласць, маладосць,
І хлапчучок малы?