Вельмі проста ў жыццё
Увайсці немаўляці —
Дзе ён?
Хто ён?
Адкуль?
Спазнае пакрысе.
Як на крылах Анёл,
На руках яго маці,
З дня у дзень,
Ахінутага ласкай нясе...
Вось ужо чалавек —
Паважанага веку,
Адлістала жыццё,
Як старонкі, гады.
Як жа выйсці няпроста
З жыцця чалавеку,
Бог прымае яго без праблем
Не заўжды.
То хваробы,
То лёс састарэлы складаны,
А фізічных нямогласцяў
Шмат у старых
Асабліва лютуюць
Душэўныя раны
І памылкі былога,
Не зменіш якіх.
І благія учынкі
На сэрцы, як путы,
Нібы брудныя плямы
На ўласным жыцці.
Век пражыў чалавек,
І — пакуты, пакуты,
Праз якія не хочаш,
Ды мусіш ісці.
Хоць жылося не блага
І сэрцам не стынеш,
Мы святкуем душой
І нярэдка крычым.
Як бы доўга ні жыў,
Непазбежна на фініш
Мы прыходзім заўжды заклапочана —
З чым?