Ці вецер голле разгайдаў?
Ці лес мяне пазнаў, вітае?
О як мой дружа
шмат мне даў!
Любоў яго —
любоў святая.
Яна — ўзаемная у нас
І па-другому быць не можа.
Нас ссябраваў
імклівы час —
Надзейна, шчыра і прыгожа.
Мае малечыя гады
Маю прадфінішную сталасць,
Любоў да лесу —
назаўжды
Свядома з лесам аб’яднала.