Ёсць ціхі куточак зямлі ў Беларусі,
З якім я звязáны душой на вякі,
Якім я народжаны і ганаруся —
Жылі тут мае і дзяды, і бацькі.
Адрэжце у птушкі жыццё яе — крылы,
Падкіньце ў паветра, яна не ўзляціць.
Вось гэтак і я, без цябе, краю мілы,
Не тое, ўзляцець каб, не здолею жыць.
А ўсё ж шчыраванне любові ўзаемнай,
Ад нас незалежна аднойчы міне.
Мне будзе ў зямлі без цябе непрыемна,
Ды й ты з ціхім сумам успомніш мяне.