Штоноч брыдота лезе ў сны,
А сны — рукой не адхінуць:
Вакол вампіры, і яны
Крыві хоць кроплю смактануць.
He, гэта не крывавы вір,
А спадцішка капаюць дол.
Нераспазнаць, хто з іх вампір,
Бо кожны з выгледу — анёл.
І як адрозненне знайсці,
(Чужыя думкі — цёмны лес)
Калі мы побач па жыцці
Ідзем, сябруем — згода спрэс?
Сяброўства — творчасці выток,
Чытаю іх тварэнні — цуд!
Ды раптам бачу свой радок,
А то і больш — то там, то тут.
Мне горка й сорамна за іх...
Упэўнены і сёння я,
Што думак вольных, нічыіх
Няма — у кожнага свая...
Прачнуўся з мокраю спіной
І цешуся — адхлынуў сон,
Што светлы дзень перада мной,
А значыцца, вампіры — вон.