Раскіну карты —
Паваражу сабе,
Магчыма, штосьці
ў будучым убачу.
Хоць мала ісціны
ў карцёжнай варажбе.
Што я губляю?
Рызыкну на ўдачу.
У калодзе картаў —
таямніцы многа
Ды з іх павінна
спраўдзіць хоць адна.
Дзевятка пік —
далёкая дарога...
Ого! Адкуль яна?
Куды яна?
А вось і дама!
Не стрымаць азарту!
А хто ж за ёю
паспяшае ўслед?
Наступную кладу
з ёй побач карту —
Вале-е-ет...
А я ж даўно ўжо не валет.
А я ж кароль —
сівы і забубённы,
Сябе шукаю,
як цыганка тая.
Храстовы туз?..
А гэта ж дом казённы,
Яго мне сёння
толькі не хапае.
Навошта ён мне
гэты дом? Навошта?..
Тут падыйшла
з паперамі нявестка.
— Забрала я
З паштовай скрынкі пошту —
Вось вам тут
у міліцыю павестка.