Заўжды —
Баліць што у каго,
Пра тое кожны і гавора...
Успомню я
З жыцця свайго,
Свой боль,
На жаль, не без паўтора.
Пяцідзесятыя гады...
Надзея,
Боль,
Будоўлі,
Скруха.
Гуляла па зямлі тады
Пасляваенная разруха.
А як жылі мы,
Як жылі,
Упрэжаныя у работу,
Абсохнуць
Не было калі
Ад поту
Да другога поту.
Ні крам,
Ні электрасвятла,
А радыё —
Ў сне толькі бачыў.
Глядзела з кожнага вугла,
Не проста голь,
Амаль нястача.
Харчы —
Вяліся «на нулі»,
Трапляла не заўсёды сала,
«Прысмакі» кожны дзень былі —
Па бульбе
Бульба паганяла.
Таму —
Сухотных шмат было,
А я дык напаткаў жаўтуху.
Як я падняўся
На крыло?
Падзяка Богу
Й Святадуху.
Жыццё ідзе ў гару,
Ў гару,
І якасць у яго другая.
Я сёння ў рукі хлеб бяру
І памяць —
Ў тыя дні вяртае.