Вяртанне з выраю —
цяжкі, далёкі шлях,
Чужыя землі пад крылом ляжалі.
І сэрцаў стук,
і крылаў кожны ўзмах
І гнёзды, і Радзіму набліжалі.
Там поўдзень, сонца —
ды нямілы цуд,
Свая зямля — найдарагая ў свеце.
Тут дом, пад небам продкаў,
родны кут,
І толькі тут працяг жыцця, дзе дзеці.
Падводжу вынік і гады лічу,
Што так мяне імчаць —
не азірнуцца...
Праз нейкі час я ў вырай адлячу,
О, як бы я хацеў назад вярнуцца.