Пунцуе закіплая кроў
У гронках паспелых рабінаў.
А межы ляглі між палёў,
Як шво між стракатай тканіны.
Іржонішча пах і травы
І хлеба духмянец мядовы —
Свае абвяшчае правы
Час восеньскі, час вераснёвы.
У шчодрых далонях зямлі —
Жыццё — без ніякай дылемы,
Усё, чым жывём і жылі,
І кожнае зерне, і ўсе мы.
Падзяка ляціць наўздагон
Усім, хто прыбрацца паспелі.
Ой, хутка закрыюць сезон
Вяселлі, вяселлі, вяселлі.