Вялікі тэрмін Бог дае,
Каб мы
Не толькі працавалі,
Святкавалі.
А ў час свой —
ад вясны і да зімы,
З уласным «я»
сябе ж абмеркавалі.
Бо сам сабе —
заўжды сячэш з пляча,
Бо самасуд нам —
ісціна святая.
Ад паражаючага
ад яго мяча
З памылак нашых
галава злятае.
Як важна
Ў вочы зазірнуць свае
І ў іх убачыць
гонар чалавечы...
А хтось, прабачце,
на сябе плюе
Й сябе не кліча
да сябе на веча.