Я па «зоне» шастаў
з пэндзлем, сумам, болем —
Сустракаўся з лесам,
сустракаўся з полем,
З цiшынёй пякучай,
з плачам навальнiцы,
З горам — на гаротнай,
кiнутай зямлiцы...
Нi дзяцей, нi песняў,
нi руплiвых ранкаў —
Мёртвае зацiшша
каля мёртвых ганкаў,
Мёртвае бязлюддзе
ля дзвярэй распятых —
Кнiгаўка галосiць
па забiтых святах.
Не злiчыць усмешак —
тут закатаваных,
Паламаных лёсаў,
сэрцаў адарваных.
У крывi — хвароба,
у душы — хвароба...
I над Беларуссю —
вечная жалоба.