Жыццё мінулае, заплечнае,
Было — сплыло.
Канец, тупік.
Бо сэрца, хоць і даўгавечнае,
Зусім не вечны рухавік.
Рэсурс дапаліцца да каліва
І... «стоп машына» — прыгавор.
Гады, гады — не тое «паліва»,
Каб не спыніўся наш матор.
Няўдачы, стрэсы, страты горкія
Разбалансоўваюць наш рух.
Ці не таму знікаюць многія?
Паўшляху — і матор заглух.
Пачатак дня, ды сонца схіліцца
І прыдзе ноч, хоць круць, хоць верць.
І вечны рухавік не спыніцца:
Жыццё — і смерць,
Жыццё — і смерць.