Пад белым ветразем надзеі
Плыву ў паданні, казкі, міфы.
І мары — сонечныя феі,
Кіруюць, абмінаюць рыфы.
Чужая недабразычлівасць
І зайздрасць чорная чужая,
Як плынь падводная. Зласліва
Плысці далей перашкаджае.
Гудуць чужых намераў хвалі.
Недасягальнае міражыць.
І лёс штодня кладзе на шалі
Дабро і зло — што пераважыць?
Цунамяць тут зямлі разломы,
Вятры тут раздзімаюць шчокі...
Дык вось адкуль радок вядомы:
«Бялее ветразь адзінокі...»