Лес міражыць сіняй даллю,
Аблачынкі ў небе чыстым,
Як дзяўчаты на Купалле,
Карагодзяць з гарманістам.
Пастушок з рагатым статкам
Тоне ў кіпені зялёнай.
Клён кляняткам-немаўляткам
Напявае штосьці кронай.
Тут майго наіву ранне,
Мой світанак блазнюкоўскі,
Горыч першага кахання,
Душы продкаў, дом бацькоўскі.
Спалучэнне былі й казкі
З сінню неба, з чорным долам —
Вось яна, жыцця закваска
З падсалодай, з перасолам.
Дні лістаюцца запоем,
Ночы — з казачнымі снамі,
Вечар пахне сырадоем,
Ранак пульхнымі блінамі.
Вёска, вёсачка, калыска!
Як ты блізка і далёка.
Памяццю хілюся нізка,
Сэрцам — узнясу высока.