Мы ўсе —
Упаўнаважныя Богам
Тварыць дабро
Пад сонечным крылом.
Чаму ж нас шмат,
Пасколатых, як глогам,
Наўмысна створаным
між намі злом?
Хто творца зла,
што ў свет наш забадзяжыў,
Сумлення
Адцураўшыся свайго?
Хто і каго
На зло упаўнаважыў,
Галоўнае пытанне —
для чаго?
Мы, быццам бы —
дабра адзінаверцы,
Усе зямляне —
ад адной зямлі.
Адкуль жа зло
пранікла ў нашы сэрцы?
Як гэта
Не заўважыць мы маглі?
Ёсць прымаўка,
вядомая спрадвеку,
Маўляў, з’еш хоць вала —
адна хвала.
У нават самым
добрым чалавеку
Затоены
Ўсё роўна вірус зла.
Мы любім шчыра
й ненавідзім шчыра,
Мы творым зло
адкрыта й спадцішка.
Адна рука —
працягнута для міру,
А вось другая —
з кулаком рука.