Алесю Пісьмянкову
У думках ты з намі,
душа твая дзесь
У высях нябачных лунае,
ля Бога.
Вітаю цябе, незабыўны Алесь,
Я кожную раніцу, быццам жывога.
У зносінах творчых —
нятворчага шмат,
Ты быў выключэнне —
сумленне так лічыць.
І сэрца нязменна вяртае назад
Туды, дзе жыццё тваё светла крынічыць.
Як сонечны промень
між цемры-слаты,
У заўтра імкнецца
твой свет вершаваны.
Ты шчырасцю душы нам лечыш, бо ты —
Святло ратавальнае —
Богам абраны.