Вясковы чалавек
бліжэй мне па душы,
Чым гарадскі...
Прабачце светапогляд грэшны.
Адрозніць лёгка іх,
як сцежку ад шашы,
Па повязі з зямлёй, з жыццём —
не толькі знешне.
Мне сцежка даражэй,
чым велічны праспект,
І чым дарогі ўсе,
дзе ёсць асфальт бясплодны.
На ёй утульна мне,
на ёй я — чалавек,
Я — натуральны тут,
я — частачка прыроды.
Чым на пярыне спаць
у тлуме гарадскім,
Мне лепей у бары
прылегчы на ядлоўцы.
Мне горад не чужы —
я ўсё ж фізічна з ім.
А ў вёсцы я душой.
Вітаю вас, вяскоўцы!