У поціску рукі —
адносіны вітáўца,
Да тых, каму паціснуў ён руку.
Няхай сабе, я не вялікі знаўца,
Але скажу —
ён на чыім баку.
У вочы ён глядзіць —
ліслівая лагоднасць,
Усмешкай перакрыўлена шчака.
А вось рука, як снег мінулагодні,
Халодная, анучная рука.
Не, ён не сябар —
ён вам не спрыяльнік,
Я пры сустрэчы іншае цаню.
А вось другі,
знаёмы вам вітальнік,
Паціснуў аж да хрусту даланю.
І ў вочы паглядзеў
«без мух», без падсалоды,
І словы ад душы не адарваць.
Вітацца з ім прыемна нам заўсёды,
І, да таго ж, надзейна сябраваць.