Сорак год, як Коласа не стала...
То ж зусім не шмат гадоў прайшло.
Я здівіўся, а чаму так мала
Нас, жывых, да волата прыйшло?
Сваякі, пісьменнікі, паэты...
Вось і ўсё — іх кожны год радзей.
Не было у дзень балючы гэты
Ні студэнтаў, ні са школ дзяцей.
Ні душы ад тых, хто пры уладзе...
Волат беларускасці, прабач.
Мова наша сёння ў заняпадзе,
Сёння-сум, а заўтра будзе плач.