Хоць я і шмат зрабіў —
няма і знаку.
Нязробленага яшчэ больш — слата.
Я прыхінуў бяздомнага сабаку,
Я прытуліў бадзяжнага ката.
Лячыў, як мог, параненую птушку,
Якую хтось хацеў упаляваць.
А потым ледзь не плакаў у падушку,
Калі яе не змог уратаваць.
Я не адзін раблю дабро спрадвеку,
Бо боль чужы ва ўсіх душу кране...
А ноччу я чужому чалавеку
Ці адчыніў бы дзверы?...
Мусіць — не.
Я ў лесе згодзен і з ваўком спаткацца,
А з чалавекам?..
Боязна бяды.
Рабіць усім дабро —
святая праца,
Дабром за гэта плоцяць не заўжды.