Хвалявалася яна —
Раптам хтосьці бачыў...
Падкруцілася віна,
Як быў муж на дачы.
Думала —
Віну здыму,
Лепш самой прызнацца.
Трошкі раскажу яму
Каб падстрахавацца.
— Мілы мой!
Не так даўно,
Як ты быў
На дачы,
Да мяне залез ў акно
Нейкі тып лайдачы.
— Ну і што?
Хто бараніў
Сон твой ад разбоя?
— Лбом ён дзверы адчыніў,
Выгнала яго я.
Выпхнула за дзверы —
З воч,
Патлы аж ляцелі.
— Не мані!
Ты ж тую ноч
З ім была ў пасцелі.
Ты ж шаптала:
— Дурань мой
Дзесь на дачы дрыхне.
Я быў тып лайдачы той,
Так што хвост падцісні!
Зноў я знік цераз акно
І — цішком на дачу.
Вось такое я кіно
Ноччу той убачыў.