Гарачай лаве цесна
глыбока у зямлі,
Яна бурліць,
шукае выйсце з нетраў.
Калі ўзлютуе жар,
зашкаліць ціск калі,
Гарачым выбухам
імкнецца у паветра.
Вулканаў подых — жах,
як кажуць, іскры з воч,
Зямля салют
ў свой гонар выкрасае.
Каб выбух не змяншаў
падземных хваляў моц,
Ці вытрымала б ціск
кара зямная.
Ў паэтаў, у ва ўсіх,
ў душы вулкан такі,
Не бачны ён
цікаўнымі вачыма,
А бачны ён тады,
калі не з-пад рукі,
А ў свет ляцяць з душы
гарачыя радкі,
Бо стрымліваць
іх націск немагчыма.