Жыццё — канон,
Ён кожнага кране,
Ўсё мáе рамкі,
ўсё абмежавана.
Ёсць для ўсяго і ўсіх —
ці «так», ці «не»,
Ёсць берагі у рэчкі, ў акіяна.
Сумленне —
Нашы рамкі па жыцці,
Дазволенага межы —
наша сэрца.
І хоць закон хтось хоча абыйсці,
Той у закон караючы упрэцца.
І ўсё ж...
Што ўсё — каноны,
гэта — зман,
Ёсць свет,
што ад канонаў незалежны.
Душа — адзіны ў свеце акіян
Без берагоў,
як і сусвет бязмежны.