Ранак быў вясёлы, вечар посны,
Хутка тое й тое праміне.
Эх, жыццё-маланка, лёс мой высакосны,
Дзе ад панядзелкаў дзецца мне?
Гляну у люстэрка — кісла, млосна,
Быццам я нагамі да гары.
Хто яе прыдумаў, гэту высакоснасць?
Для чаго 13 у календары?
Быццам год складаюць толькі лістапады,
А вясны увогуле няма.
Ўсё-такі жыццю я вельмі рады,
Вам, вясна і лета, восень і зіма.