Таццяне Д.
З якіх нябёс сышла ты на зямлю,
Каб несці мне і боль, і святкаванне?
І я цяпер пакутую, люблю,
Жыву каханнем, гіну ад кахання.
Як цягнецца да сонца свет жывы,
Цягнуся да цябе ўвесь час міжволі.
Не выкінуць твой вобраз з галавы,
Ні з сэрца, ні з жыцця майго — ніколі.