Гляну ўверх,
У блакітнае неба без дна,
Пагляджу на бакі —
лес ажыўшы пяе.
З паслязімняга выраю
марай вясна
Прыляцела да нас —
тут радзіма яе.
Тут Радзіма адзіная —
ваша й мая,
З ёй нікому, ніколі
нас не разлучыць.
Песня песняў усіх
земляка-салаўя
Толькі тут,
На Радзіме адзінай гучыць.
Кроплі шчырасці слёз
пацяклі па шчацэ —
Тут нябесная сінь,
тут бяроз родных бель.
Я сваіх намаганняў
сініцу ў руцэ
Не трымаю — ляці!
Бачыш, вунь журавель!