Мы — дзеці «самых лепшых» канстытуцый,
На практыцы — калючых, як асцё.
І мы ў палоне розных рэвалюцый
Змагаліся амаль усё жыццё.
Штось гартавала нас,
Штось гвалтавала,
А штосьці вельмі проста —
у расход.
І ўсё ж былі такія —
і не мала,
Хто прагнуў з «масаў»
адрадзіць «народ»...
Гэта — было...
Ды вастрыню былога
Не прытупіла мешаніна часу.
І сведчыць падазронасці аблога,
Што зноў народ
муціруюць у масу.
Гісторыя заўжды падкажа выйсце,
Як «аднавіць» яе —
рэцэпт стары,
Бо новае — забытае «калісьці»,
Яно было — гатовае бяры.