Я набіраю нумар тэлефона
І слухаю —
Гудкі...
Гудкі...
Гудкі...
Гукаюць то напружана, то сонна,
Імгненні паміж імі, як вякі.
Яны гудуць спалохана, няспынна,
Нервова цісне тэлефон рука...
Спатрэбілася цэлая хвіліна,
Каб зразумеў я
жах свайго званка.
Чатыры месяцы не чуўся з братам,
Яго няма — заві ці ні заві.
А я ж хацеў павіншаваць са святам,
Прывычка гэта назаўжды ў крыві.
23.02.2018