Займаюся не тым,
што хочацца душы,—
Стаў з памяцi губляць
сваёй матулi слоўцы,
Бо езджу на метро,
хаджу ў капелюшы,
А ездзiў на канi
i вырас у ватоўцы.
Абставiны жыцця
ад мэты адвялi,
Нявечыла душу
сячкарня гарадская.
А хочацца назад —
так цягне да зямлi,
Лагойшчына мая
мяне не адпускае.
Займаюся не тым —
i вельмi шмат згубiў,
Насiў усё жыццё
сваёй нядолi клункi.
У чэргах, мiтуснi
шмат вершаў загубiў,
У пошуках яды
мае згасалi думкi.
Я кропельку цiшком
сцiраю са шчакi,
Няпрошаны камок
каторы раз глытаю...
Нелёгка сёння ўсiм.
Цi ж я адзiн такi?
I не дапiшам мы,
i шмат не дачытаем.