Як я пражыў жыццё?
Так, як і ўсе
Маіх гадоў —
ў нястачы й весялосці.
Шалянцаваў ў маленстве пакрысе,
Штукарыў, не спыняўся ў маладосці.
У маладосці —
свет быў дабрадзей,
Здаваўся маладым
ад край да краю.
Ў ім быццам не было
старых людзей.
Як састарэў —
цяпер іх заўважаю.
Цяпер «заўважыў» лёс
сваіх бацькоў,
Тады і ўсё жыццё неўладкаваны,
Абкладзены нудой
з усіх бакоў,
Самой нядоляй
ім наканаваны.
Заўважыў шмат чаго,
ды хібаў тых
Не выправіць ужо,
не перайначыць.
І вецер часу ўлоўлівае слых,
Як колісь неудаўшуюся ўдачу.
________
З сур’ёзным сустракаўся
несур’ёзна,
Бляск слоў пустых
лічыў манетай срэбнай.
На жаль, да нас
прыходзіць розум позна,
Тады, калі, бадай што
не патрэбны.