Дарогі, што вабяць з маленства
ў прастору жыцця — не забава.
А як жа хацелася ведаць,
Што будзе на кожнае з іх.
І ад невядомасці гэтай
рабілася сэрцу надзвычай цікава —
Адкрыць таямніцы дарог
Кожны марыў наўздых.
І кожны быў з марай сваёй
назаўжды заручоны,
І кожны хацеў след пакінуць
на ёй, неадкрытай зямлі.
Былі мы у марах —
Калумбы, Ікары,
Былі Рабінзоны,
А ўвогуле ў нашым юнацтве
мы ўсе летуценна жылі.
Цікава было! Ой цікава
чакаць з невядомым сустрэчы,
Калі паварот, а за ім — Што за ім?
Таямніцы сцяна...
А сёння дарога адна прада мной
упіраецца ў вечар
І мне ўжо вядома,
куды ўсіх прыводзіць яна.