Так ідзе здавён, здаля:
Мудрасць — спадчына народа,
Шут — вышэй за караля,
Ўвосень дзень — карміцель года.
Сам сябе не вельмі ўзнось,
Ў люстра зазірне не ўсякі.
Час — ён гаспадар, не госць,
Рэвізуе нам адзнакі.
Калі цесна на зямлі,
Нас бяда ў зямлю кіруе.
Не згубілі, а знайшлі,
Нехта плача, хтось святкуе,
________
Ў прымаўкі не для забаў
Чалавечы род адвеку
Мудрасці нямала ўклаў —
Засцярога чалавеку.