Тут, дзе ўпаў калісьці жолуд,
Сустракае ў нашы дні
Кожнага магутны волат,
Крылы голля ў вышыні.
Колькі ж, дуб, табе гадочкаў?
Колькі, дружа, за вякі
Напладзіў сыноў і дочкаў —
Вунь яны, на ўсе бакі.
У вышынях хмарачосных
Не замарнаваў гады —
Праз вятры, праз птушак розных
Ты рассейваў жалуды.
І праз іх працяг твой будзе
Сёння, заўтра й пасля нас.
Толькі б паважалі людзі
У табе застылы час.