Засумуе душа, сэрца ў горадзе гіне,
Засумуе душа па сваёй старане —
Па лагойскай зямлі, па бацькоўскай хаціне,
Што таксама сумуюць, чакаюць мяне.
Засумуе душа, узляціць у нябёсы
I апусціцца там, дзе адродзіцца зноў,
Дзе сцяжынкі маленства, мой боль безгалосы,
Дзе апошні і вечны прытулак бацькоў.
Засумуе душа, сэрца волі захоча —
Ад тугі не засну, і не п’ю, і не ем,
Усхаплюся тады й сярод цёмнае ночы —
І ў Карпілаўку еду — у свой Віфлеем.