Паўдня ляноціна сляпая
Хавалася ў цяньку,
Ды паступова саступае
Спякота халадку.
Туман, як палатно з-пад прэсу,
Хоць ветразі зшывай.
Над ім зямля зубамі лесу
Казыча неба край.
Усё празрыста і бялёса,
Як павалока воч.
Бяроз расплеценыя косы
Хвалююць — хутка ноч.
Бярэ ў палон зачараваннем
Прыроду і людзей
Затоенае прадчуванне
Загадкавых падзей.