Як толькі заспяваў
Жаўрук,
Здаецца, што спявае
Неба.
І адчуваецца патрэба
Знайсці, убачыць
Песні гук.
Не рвецца
Дзіўнай песні ніць —
А ў небе сіне,
Ясна,
Чыста,
Нібыта там няма саліста,
А Бог
Званочкам серабрыць.
Вось так,
Ледзь бачны ручаёк
Бяжыць
Між беражкоў сунічных,
Спявае голасам крынічным
Ледзь чутна —
А чуваць здалёк.