Заўсёды нада мной,
да скону ўсіх вякоў,
І сёння, і калі мяне не будзе.
Як сонейкі святло,
Складаны лёс бацькоў,
Яны — з усіх вялікіх літар
ЛЮДЗІ.
Заўсёды нада мной
няпросты лёс радні
І продкаў — каго ведаў і не ведаў.
Нядолі іх і долі,
жыцця іх карані
Узрошчвалі між радасцяў і бедаў.
Заўсёды нада мной —
у маналітны час
Прасуюцца гады жыцця — хвілінкі.
Я, продкі-папярэднікі
й бацькі мае, ад вас,
Я — ўдзячная, танюткая галінка.