Бадзяжніца, бяздомніца,
Ну й ноч, стварэнне гулкае —
То ў дзверы вецер ломіцца,
То дождж у шыбы стукае.
Чакаеш, хоць бы вецер сціх,
Сядзіш, нібы зняволены.
А колькі у дарозе тых,
Хто безгалоўем злоўлены.
Лютуе непагодзіна,
Каля дзвярэй зачыненых,
А колькі там жывёлінак
Бяздомных, некім кінутых.
Чарнее поўначы крыло,
Гудзе, ліе бязлітасці.
Я зараз запалю святло —
Бяздомнікі, завітвайце.