З дзіцячых год збіраемся кудысьці,
Спяшаемся, спазняемся заўжды —
То ў школу, каб азы навукі грызці,
То на гулянкі — час жа малады.
А потым — падганяе нас работа,
I зноўку зборы, калаўрот жыцця:
То ледзь хапае часу да адлёту,
То да ад’езду, то да адплыцця.
I толькі як зірнём у вочы Богу —
Пры развітанні робім адкрыццё:
Дык гэта ж мы ў апошнюю дарогу
Збіраліся з маленства — ўсё жыццё.