Калі ў дурную галаву
Разумныя прыходзяць думкі,
Для галавы дурной —
Спалох,
Для тых, хто побач з ёй —
Здзіўленне
Калі ў разумнай галаве
Раптоўна з’явіцца дурнота,
Для галавы разумнай —
Жах,
Для тых, хто побач з ёй —
Здзіўленне.
Калі паразумнее хтось,
А так яно
і быць павінна,
Нас апаноўвае тады
Здзіўленне,
А не захапленне.
Калі разумны чалавек
Чамусьці розумам бяднее,
Ахоплівае нас
Не жах,
А раўнадушнае
Здзіўленне.
Чамусьці й жорсткасць
дзівіць нас,
А нам бы ўсім —
«У штыкавую»
Супраць таго,
што сее зло,
Адкінуўшы з душы
Здзіўленне...
Як гэта важна,
не згубіць
Такую якасць,
як здзіўленне.
Але здзіўляць
павінна нас
Адкрыццяў навізна духоўных.
Ці ж можа
сэрцы не здзівіць
Расінак рой на павуцінцы?
Ці аднадзёнак-матылёк
Блакітны
Пад блакітам неба.
Вунь!
Робіць першы крок дзіця!
Вось!
Старасць мудрасцю вяшчуе!
Здзіўленне —
Шлях, які вядзе
У свет чароўны
Захаплення.