Лагойскі край, зямля бацькоў,
Святая памяць землякоў —
Што сэрцу болей трэба!
Мне гэта крылы надае,
Узрушвае гады мае,
Нясе мяне да неба.
Я плынню стаў жыцця ракі,
Часцінкай вашай, землякі,
Стаў рэхам вашай мовы.
Наш лёс сумесна выспяваў,
Адзінай марай спавіваў —
Сустрэць світанак новы.
І мой, да болю родны кут,
І новы па жыцці маршрут
Мяне няспынна вабяць
Я з часам знікну назаўжды —
Не замятай мае сляды,
Зямлі святая памяць.