Ў гісторыі —
Гады й вякі гулі,
Праз іх — шлях чалавецтва
Не кароткі.
Пісалі летапіс
Лагойскае зямлі
І нашы продкі,
й нашых продкаў продкі.
Пісалі плугам
на лістах палёў,
Перадаваўся плуг
ад бацькі сыну.
Пісалі зброяй,
пралівалі кроў,
Баронячы ад ворагаў
Айчыну.
Кладуцца спраўна
ў летапіс вякі
Штодзень,
Штогод,
Святочна і будзённа.
Я ганаруся вамі,
Землякі —
Гісторыю вы пішаце
Штодзённа!
Гучыць над краем
плённай працы гімн,
Жыццесцвярджальны
І сучасна-кідкі.
У ім і сельскай гаспадаркі
Ўздым,
Й тэхнічна-прамысловыя
Здабыткі.
Вы вынік працы,
як душу сваю,
Перадасцё
Нашчадкам працавітым,
Каб гэта праца
ў кожную сям’ю
Вярталася
Заможным дабрабытам.
Квітней, мой край!
Ты гэта заслужыў,
Каб слынным быць
і найпрыгожым ў свеце.
Хто будзе жыць,
Хто тут жыве,
Хто жыў,
Усе, як ёсць —
сваёй Радзімы дзеці!