Зіма сабою ганарыцца,
Душа — бялюткі далягляд.
Яна — у белых рукавіцах,
У белай вопратцы да пят.
А іней — белыя павейкі,
І шчокі — колерам зары.
Малюнак вытанчаны нейкі
З карункаў голля ў гушчары.
Як недасяжная майстрыца,
Сабою здзівіць хоць каго.
Зіма сабою ганарыцца —
І ёсць падставы для таго.